ايران در پيش از تاريخ

مجله باستان شناسی و تاریخ سال بیست و یکم شماره یکم- غار دربند: شواهدی نو یافته از دوره پارینه سنگی قدیم در گیلان- فریدون بیگلری، ولی مرجانی و ...

غار دربند اولین محوطه استقراری پارینه سنگی قدیم است که در ایران شناخته شده است.این غار اولین بار در سال 1384 توسط ولی جهانی کشف شد. این غار در جنوب غربی روستای سی دشت و جنوب روستای رشی در بخش رحمت آباد و بلوکت شهرستان رودبار در ارتفاع 750متری از سطح دریا قرارداد. دیواره های غار تقریبا عمودی است. دهانه غار حدود 45 متر پایینتر از لبه پرتگاه و 150 متر بالاتر از کف دره قرار دارد.
دست ساخته های کشف شده عمدتا از سنگ چرت و درصد کمی از سنگهای آذرین ساخته شده اند. مجموعه ای از تراشه های ساده، رتوش شده و ضایعات، سنگ مادر ساطور شکل و سنگ خراشنده در این محل یافت شده است. همچنین 70 نمونه استخوان و دنداد جانوران کوچک و یزرگ نیز در این غار کشف شده است. نیمی از آنها مربوط به خرس سانانی است که با خرسهای قهوه ای که در دوره هولوسن در فلات ایران بوده فرق دارد. این بقایای خرس مربوط به گونه دنینگری است که در دوره های پله ایستوسن میانی و جدید در منطقه قفقاز میزیست.با توجه به بررسیهای اولیه این گونه به طور تقریبی بین سالهای بین 500000 تا حدود 250000 سال پیش در قفقاز وجود داشته است.

دهانه غار و دره مقابل آن

مجموعه مصنوعات سنگی بدست آمده از حفاریهای غیر قانونی

آرواره پایینی خرس غار